2 dagen reizen

Reizen is deel van het avontuur (en andersom). Met een lange vlucht van Amsterdam naar Kigali (Rwanda) en daarna door naar Entebbe (Uganda).
In donker Afrika kom ik laat in de avond aan. Papieren, visum, yellow fever stempel, gezondheidsverklaring, print van alle 5 corona-vaccinaties, paspoort: alles blijkt te kloppen. Dank aan de goede voorbereiding van PUM en BCD. Ik reis samen met Theo, een andere Pummer. We delen hetzelfde hotel net buiten Entebbe. Buiten op de luchthaven komen 'de geuren' je tegemoet. Afrikaans aroma 's avonds om 23:00 uur en een temperatuur van 24 graden. We worden opgewacht door een chauffeur (wat een luxe). Nog snel een lokale simkaart gekocht en wat shilling opgenomen.
In het hotel helaas geen maaltijd meer om middernacht maar wel een heerlijk koud lokaal biertje. 

In de vroege ochtend een daverend onweer met donderslagen waar ik wakker van schrik. In de ochtendschemer hoor ik de vogels en zie dat we aan de rand van het Victoriameer staan. Na het ontbijt blijkt dat mijn contact Sunday Asau autopech heeft en mij niet kan ophalen. Snel overleggen wat de mogelijkheden zijn. Ik rij mee met de chauffeur van Theo naar Gulu en zie dan wel verder. Eerst in de drukte naar Equator. 
Nog niet eerder zoveel mensen op brommertjes gezien. Alles wordt er op vervoerd (bouwmaterialen, gezinnen, boodschappen etc.). De wegen zijn niet verhard en prachtig rood gekleurd. Ik weet mij dat nog te herinneren van Tanzania in januari 2019 (Kilimanjaro). Alle bedrijvigheid geconcentreerd langs de doorgaande wegen. 
We bezoeken de evenaar en maken foto's.  Daarna volgt een lange weg door het land. De chauffeur haalt halverwege nog even zijn 2 dochters op en we gaan naar het noorden. De claxon fungeert als communicatiemiddel. Snelheidsbeperking? Nee, niet echt.  Ik dommel weg tijdens de lange rit. Af en toe een tussenstop voor koffie en een praatje met locals. Ik heb het helemaal naar mijn zin.

Tegen 21:00 uur komen we in het donker aan in Gulu. Het is duidelijk: ik rij niet meer verder naar Arua (3 uur in het donker over en onverharde weg zonder straatverlichting). Wat een stad. We belanden in een resort met hutten. Ik mag blijven en wacht maar op de dingen die gaan gebeuren. Eten met Theo en local representative Brian Oceng. Boeiende discussie over 'vrijheid', 'jongeren en ambities in Uganda' en politieke issues. 

Sunday Asau is nog steeds niet gearriveerd. Ik ga slapen......morgen weer een dag.