In en om de Abbey van Iona

Marjolein schrijft:
s Ochtends craften: Sjoerd, Hannie en ik beschilderen stenen wat natuurlijk helemaal niet meevalt (..)
We drinken met ons zevenen iets op het terras van hotel Columba. Gezamenlijk een beetje terugkijken. Dat is gezellig. 
Nog even alles bewust in me opnemen want het is voor het laatst. 
Bv de uitzichten… het went maar is zo mooi ! De rotsen, de luchten met wolken.. het water met 
Mull en Fionnport aan de overkant.
Of ik terug wil komen ? Dat weet ik niet.. Sjoerd wel. Er was veel moois, maar ik voelde me ook vaak niet thuis.
Marjolein schrijft verder….

vrijdag 22 juli 2022, Fionnphort, Verenigd Koninkrijk

Heel vroeg op, ontbijt at 7.15; Morning service at 8.00; pier at 8.45 uur. We worden uitgezwaaid door achterblijvers en staff Abby.
Er varen geen gewone Ferries.. dat betekent dat onze zware, beladen fietsen op een klein bootje moeten worden gehesen. Met veel hulp lukt dat; ik kijk angstig toe. Maar het lukt - en ook weer aan de overkant. Wel met 4 man hulp .
We zwaaien de busgangers uit en stappen dan op de fiets. Beetje lullig dat de wind weer tegen gedraaid is . Ik ben zuinig met de ondersteuning, dus het eerste deel valt me zwaar. Na de stop bij het rode postkantoortje/shop/koffie komt de lange klim de bergen in en tussendoor. Een hoge pas verder weet ik: dit komt goed. Helaas is het druk met auto’s, dus moeten we vaak wachten op de passing place of rijd ik me wild met 3 auto’s achter me. Pff. 
Maar daarna is het een makkie. We zijn ruim op tijd bij de Ferry naar Oban.
Oban is weer gezellig en druk en we eten vette kip met patat, waar we ook nog een uur op moesten wachten.. de mevrouw van de B&B is boos dat we zo laat zijn.. ze vergat blijkbaar onze afspraken en/of heeft miscommunicatie met haar zoon. ‘Takkewijf’, mompelt Sjoerd en dat is gewoon eigenlijk zo. 
Een gezamenlijk bed is wel weer gezellig, en we slapen al vroeg - ik al tijdens een BBC serie over Schotse oude woningen (‘blackhouses’). 

Sjoerd schrijft op 23 juli:
na de rust van Iona en de terugkeer op het vaste land in Oban, vervolgen wij ons Schots avontuur. Van de west-kust naar de oost-kust via het national park Trossachs. Een gebied met veel herinneringen.
we merken onderweg dat het drukker en drukker wordt. Veel autoverkeer en motoren. Het landschap verandert langzaam met ons mee. De drukte van de M9/M8 naar Edinburg betekent ook nog meer focus op mensen die het inhalen links en rechts soms verwarren…
Ons doel vandaag is het bereiken van een mooie hut in Carlops. Alles op natuurbasis. Zonne-energie regelt de energievoorziening. Een eco-toilet voor pee en voor poo. Hemelwater als watervoorzieningen en een houtkacheltje om ons van warmte te voorzien. De weg naar de hut “Unique off grid one bedroomed tiny hous hut” is al een speurtocht. We komen aan in een kleine hut (door ons als ‘kippenhok’ betiteld). Een half uur later zijn we op weg naar Rosslyn Chapel. Een historische plaats met een eeuwenoude kapel. Dan Brown heeft deze plek in zijn boek ‘de da vinci code’ ook al beschreven. 

Marjolein schrijft over zaterdag 23 juli 2022, Carlops, Verenigd Koninkrijk

Zo, weg uit Oban. Van het ‘takkewijf’ die wel een heerlijke porridge maakt 🥣. Er is nog weer enige consternatie vanwege miscommunicatie tussen haar en haar zoon. We moeten in 3D betalen dus pinnen bij een supermarkt verderop. 9 uur is alles rond en kunnen we rijden. Er volgt een prachtige tocht door een mooie ‘staart’ van de Highlands. Het is regenachtig en de wolken hangen laag in de valleien. Ook weer mooi; zeker als je in de auto zit en niet op de fiets . Ook weer fijn om samen te zijn, zonder drukte. Sjoerd heeft herinneringen aan een eerdere reis in deze streek, met Dieuwke. 
We hebben een lunch onderweg, bediend door een vrouw die ons ‘darling’ noemt.
Daarna verandert het landschap: geen ruige bergen meer, maar glooiingen, groen en geel.
We slapen in een huisje, een verbouwd kippenhok; zonder water en elektriciteit. Wel met zaagselplee, zonnepanelen en een houtkacheltje. Midden tussen de Pendlandhills onder Edinburgh. Paarden lopen om het huis. Romantischer kan het niet.
We bezoeken de mooie, rijk gedecoreerde, met Franse invloeden, Rosslyn Chapel (‘da Vinci code’!). Die inderdaad veel magische details heeft. Onwillekeurig zoek ik naar een toegang naar een ruimte onder de crypte…Helaas.. 
Ik koop de laatste cadeautjes in de shop. 
Tevreden terug naar ons huisje met boodschappen uit een Coop in een dorpje dat een kruising lijkt tussen Charles Dickens en Anton Pieck (West-Linton).
Voor het huisje een borrel, terwijl Sjoerd de paarden aait.
Wat een heerlijke plek om tot rust te komen na de drukke dagen !

we sluiten de dag af bij een brandend houtkacheltje

Plaats een reactie

Jouw naam:

Jouw reactie: