Naar de top?

Het is vrijdagavond en wij zitten in de keuken van Hakob in Hnaberd. Hakob repareert een qamancha waarop ik morgenavond en de komende 2 concerten mag spelen. Ik let goed op hoe hij het instrument demonteert (gisteravond) en nu weer in elkaar zet. Ook het vastzetten/lijmen met beenderlijm van de vissenhuid. Een uniek instrument in Armenië en daarbuiten. 

We begonnen donderdagmorgen in de stralende zon met een ontbijtje in dezelfde keuken. Wakker worden met een kop koffie en een boek in de ochtendzon. Netals in 2017 in Kharaghauli in Georgie.
In de loop van de dag gaan we met de Lada bergopwaarts. Een hele uitdaging......de buurman komt langs om de Lada aan de praat te krijgen . Buurman bedankt (dit komt vaker voor volgens mij). We gaan met de auto naar 2400 meter. Daar begeeft dit beestje het. Hakob zet de Lada al vast in de richting naar beneden. We worden meegenomen door een vrachtwagen (Russisch). Na een kilometer stijgen, begeeft ook deze het. Of is het gewoon zo dat dit bij het gebruik hoort? We nemen afscheid en lopen samen verder naar 2800 meter. Ook een beetje bedoeld om meters te maken voor de beklimming morgen. 
We dalen samen weer af en ik geniet van het fantastische uitzicht. Halverwege een drinkplaats voor de koeien. Natuurlijke bron op 2600 meter. We komen na een uur weer bij de Lada (start niet) en zijn vervolgens een uur bezig om de Lada uit te graven. Dat lukt en Hakob achter het stuur van de Lada bergafwaarts......de motor doet het weer. Ik spring er in en we gaan verder naar beneden. Bij de lokale supermarkt stopt de auto. Het dorp loopt uit voor de tourist......We besluiten om met de auto in z'n vrij, de berg verder af te rijden. Dat lukt en de auto komt tot stilstand voor het huis van Hakob. 
Met een biertje en samen eten sluiten we de dag af. Morgen de beklimming van de Arargats.....

Vroeg op, rugzak pakken, thermokleding aan en luchpakketjes klaarmaken. De buurman komt helpen om de Lada op gang te helpen. Dat lukt rond 9:00 uur en we gaan op weg naar het meetingpoint. Daar ontmoeten we de gids Ara en zijn vriend. In een Russische Wolga rijden we naar 3200 (Lake Kari). Een kwartier acclimatiseren en vervolgens gaan we de berg op. Een fantastisch uitzicht op de Noordpeak van de Aragats. Concentreren op elke pas; ik loop met stokken. Veel stenen en sneeuw. Na 3 uur klimmen bereiken we (bijna) de top. Ik kan niet meer.......Onderweg een paar keer contact met het thuisfront. Ik heb mijzelf en Sytse, Annelieke en Ria beloofd om naar mijn lijf te luisteren. Dat heb ik gedaan. Mooi fotomoment met de vlag van Tsirani tsar. Binnen 3 uur lopen we weer naar Lake Kari en stappen weer in de Wolga die ons na 2 uur rijden bij de Lada van Hakob brengt. We nemen afscheid en rijde in het donker naar Hnaberd. Inderdaad.....zonder verlichting, 3 versnellingen, geen middenstreep of vangrails. In het pikkedonker komen we bij het huis van Hakob. Ik voel al mijn spieren.........We toasten op de mooie dag. Morgen naar Yerevan. Rond 11:00 uur zal ik mij aansluiten bij het koor. Wat een avontuur tot nu toe.....