Eindeloze heuvels

Na 3 dagen Assisi wil ik wel graag weer op de fiets. Spannend om samen te fietsen……..Marjolein bepaalt de route de komende 2 dagen (Paul Benjaminse). We vertrekken dinsdagmorgen vroeg in de ochtendschemering en houden het grotendeels droog. 
Fietsen over het vlakke land is een beetje saai. Er gebeurt weinig onderweg. We strijken neer in Spoleto. Een verrassende stad met veel oude gebouwen uit de Romeinse tijd. 
Onderweg - en ook op woensdag - zie ik af en toe mensen die op zoek zijn naar paddestoelen. Vergezeld van hond en stok struinen zij er onder de bomen naar. Onderweg in de barretjes - tijdens de koffiestops - komen we de combinatie van ‘man-hond-stok’ ook weer tegen. 
De stilte van Spoleto is opvallend (zeker na het toeristenrumoer van Assisi). Ik voel mij daar ook meer in thuis. Helaas geen wild en vogels op de route. ‘s Avonds heerlijk genieten van lokale gerechten en lokale wijn (Montefalco 2017). 

Na 11 jaar lange wandelingen maken en nu fietsen, wat doet dat? Het grote verschil is dat ik bij het wandelen meer tijd had om te mijmeren. In de cadans van het lopen kwamen de gedachten vanzelf. Met het fietsen geef ik mijzelf ‘s morgens een ‘opdracht’ mee om over na te denken. Pas na aankomst heb ik de tijd en de rust om daarover verder na te denken. Fietsen vraagt permanent alert zijn op het wegdek, het verkeer en elkaar.  Verder merk ik dat met wandelen veel meer contact is met medewandelaars. Fietsers (als we die al tegenkomen) steken hun hand op en zijn weer uit het zicht.

Het landschap vandaag (van Spoleto naar Amelia) was schitterend. Eindeloze heuvels en vergezichten. Vers geploegde akkers met bruine aarde. Mooie heuvels voor een ‘jacht voor de voet’. Maar de bordjes ‘Divieto di Caccia’ maken duidelijk dat er niet gejaagd mag worden. Over de route vandaag zijn wij het eens: Benjaminse en Reitsma bevestigen dat ook nog eens. (dezelfde route). 56 km met 1025 m stijging en 1069 m daling. We voelen allebei onze bovenbenen. Het was een mooie dag.