Toscana in geuren en kleuren

Een uitgebreid ontbijt bij mijn gastvrouw Eleonora. Temidden van 14 (1) katten geniet ik van alle zoetigheden van het ontbijt. Zij vertelt dat zij als ‘catwoman’ gelukkig is en zich helemaal kan bezighouden met de BnB. Haar man is caribinieri en samen hebben zij het goed. Haar klanten krijgt zij vooral van de universiteit en hogescholen in de buurt. Ze zwaait mij om 9:00 uur uit en ik rij voor de 3e keer 8 kilometer naar Anghiari en passeer het geboortehuis van Michelangelo. 

Italië boeit steeds meer. De geuren in de dorpen doen mij denken aan Georgie. De geur van houtgestookte kachels draagt ver. Hout stoken niet als luxe (of reactie op de gasprijs in NL) maar omdat er gewoon geen gasleidingen naar veel dorpen lopen. 
De herfstkleuren boeien meer een meer. Het zonlicht doet iets moois met kleuren (volgens Marjolein is het ‘magie’). Geel, brons, rood, oranje, rose: het wordt steeds mooier en intenser. 

Vandaag was het een redelijk ‘vlakke’ etappe. Van Anghiari naar Fighille en Pistrino. In deze plaats - tijdens een koffiestop - trok mijn fiets veel bekijks. Mannen uit het dorp werden er bij gehaald om de fiets te beoordelen. De barvrouw vroeg naar mijn herkomst en bestemming. Daarna werd een pelgrim uit het dorp gebeld en hij kwam om zijn verhaal te vertellen over zijn camino naar Santiago de Compostela 2 jaar geleden (inclusief 50 foto’s). Ondertussen hadden de fiets-observeerden mijn petje gezien van de TCS Marathon New York in 2016. Dat moest natuurlijk worden gezien door een andere dorpsgenoot uit Pistrino. Deze vertelde dat hij de marathon van Valencia had gelopen. De tranen biggelden over zijn wangen toen ik hem vertelde van mijn ren-avontuur in New York in 2016.  Tijd om weer eens op de fiets te stappen. 

Van Pistrino naar Lama en door naar Badiali en uiteindelijk kwam ik aan in Citta di Castello. Onderweg nog een dode bever (!) langs de weg gezien. 
Door naar San Secondo om via Trestina aan te komen in Umbertide. Onderweg contact met Marjolein die het best zwaar heeft.

Na een lichte lunch nog 7 km stijgen om het Agriturismo Gocci di Luna te bereiken. Tijdens een flinke afdaling moet ik volop in de remmen voor 2 overstekende reeen. 
Goccia di Luna ligt er schitterend bij. Ik mag mijn fiets meenemen in de slaapkamer. Tijd voor een wasje en relaxen. Ondertussen arriveert een groep van 11 fietsende Italiaanse mannen (Marjolein, dezelfde die jij ontmoette?) en we wisselen onze ervaringen uit. Vanavond eten we met elkaar……..

Morgen nog een superkorte etappe naar Piccione. De weersverwachting is niet zo goed. 
Ondertussen komt de eigenaar van het Agriturismo mij waarschuwen: er zijn wolven in de buurt, dus ik moet niet schrikken vannacht. Ik vertel hem over de wolven in NL (en de impact daarvan op de moeflons op de Hoge Veluwe). Overigens…….de Canadese Halsbandparkiet hoor ik hier ook al een paar dagen.