Fort William

Maandag 11 juli. Een mooie treinreis door het landschap van Harry Potter. In een kolengestookte stoomtrein. 2 jaar geleden al gereserveerd en dankzij de voucher nu verzilverd. Een prachtige tocht van ruim 2 uur naar Mallaigh.
De avond gebruikt om te lezen. ‘s Nachts hevige regenval en wind met stormkracht. De 39 jarige De Waardtent (Albatros Junior) houdt het nog net….
Dinsdag 12 juli. We komen bij van de regen en overzien de schade. Het valt gelukkig mee. Met de fietsen de omgeving verkennen en voorbereiden van de beklimming van de Ben Nevis morgen. In het bezoekerscentrum krijg ik voorlichting over het weer op de top en de do’s en dont’s. Toch wel iets anders dan de Kilimanjaro in 2020:-)
We ontkomen niet aan de drukke winkelstraten van Fort William en doen een paar noodzakelijke boodschappen. 
Woensdag 13 juli. Een dag om nooit te vergeten. 
Marjolein brengt mij ‘s morgens naar het vertrekpunt. Met guid Sally en medewandelaar Dennis uit Wales, beginnen we om 8:45 uur met de beklimming. Het is 14 graden. Al snel belanden we in de wolken en zicht op de omgeving wordt ontnomen. Rond 9:30 uur komen de eerste wandelaars al weer terug; die zijn dus al om 5 uur vertrokken! Zo af en toe zit er een gat in de wolken en zien we iets van de omgeving. Mooi uitzicht op de verschillende lochs en in de verte doemt Glencoe. De klimroute gaat over keien, kiezels, grind en zand. Gids Sally leidt ons kundig langs en over de diverse obstakels. Ik wou dat ik 40 jaar jonger was:-( Ik begin mijn knieën inmiddels te voelen. Regelmatig even stoppen, water drinken en een boterham eten. Na bijna 4 uur komen we aan in een maanlandschap met overal steenmannetjes. Op de top - 1345 meter - is het 3 graden boven nul en het waait flink. Daar zien we ook hoe druk het is. Het is wachten voor een foto op de topspot…..Netals op de Trolltunga….
Dan begint de afdaling. Na een half uur breekt de zon door en ontvouwt zich een schitterend landschap voor ons. Genieten!!!! Wat een uitzicht. Ik krijg nu pas een idee waar we op de heenweg langs gelopen zijn. De pijn in de knieën neemt toe en het tempo zakt. Rond 17 uur ben ik weer terug op het startpunt op 40 meter hoogte. Moe en voldaan. Marjolein staat mij op te wachten en een koud biertje op de camping smaakt heerlijk.
’s Avonds krijgen we een telefoontje van Ivo Boswijk. Hij vertelt ons dat Ingrid van ons koor Slavuj zich van het leven heeft beroofd. ‘nee……echt?…..wat vreselijk…..we zijn in shock en blijven lang stil. Onvoorstelbaar. Nog geen 3 maanden geleden heb ik samen met Ingrid een moestuin voor Oekraïense vluchtelingen gestart in Heemstede. Ze wilde iets actiefs doen na haar verhuizing van Amsterdam naar Haarlem. En nu stapt ze uit het leven. We wisten dat ze het zwaar had en spijt had van haar impulsieve besluit om te verhuizen. 
We zijn verbijsterd en staan machteloos. In heb haar 13 jaar gekend. Het voelt ook niet goed om nu op afstand te zijn, geen direct contact met andere koorleden en haar begrafenis niet te kunnen bijwonen. 
In gedachten en gebed ben ik bij haar.

Blog van Marjolein:
Glen en Ben Nevis 

Schotland 2022 26 JUN 2022 - 25 JUL 2022

woensdag 13 juli 2022, Highland, Verenigd Koninkrijk

Het lijkt een naam voor een tweeling. Glen en Ben. Ben Nevis is de berg die Sjoerd vandaag beklom. De hoogste van Schotland. Glen Nevis de naam van het dal daaromheen met de Glen Nevis rivier. 
Voor het eerst zelf links gestuurd met de auto. Ik breng Sjoerd weg naar het Ben Nevis Visitor Centre. We zaten al om zeven uur met n kopje koffie voor de tent. s Nachts had ik de jagende uil weer gehoord.
Daarna de tijd aan mezelf - ook weer fijn. 
Ik heb ook een plan: fietsen door de Glen Nevis vallei en een deel van het track lopen na de 2e parkeerplaats. 
Dat was een goed idee.. zo mooi ! Fiets over slingerend weggetje omhoog/-laag maar vooral stijgend. Weggetje smal met loslopende schapen. Zicht op de wilde rivier , watervallen en grijze en groene steile bergen. Veel nevel om de toppen. Regen en zon wisselen zich af.
Het lopen vanaf de voettrail is minder.. helaas. Dat deed ik ‘vroeger’ met gemak. Nu met concentratie bij elke stap. Stenen, stijgend, glibberig. Ik haal m’n doel dan ook niet (hoge waterval) maar keer na 20 minuten terug. Dit voelt confronterend, maar m’n knieën doen te zeer. Alwéer blij met de aankoop vorig jaar, stap ik weer op de fiets: dit is toch echt m’n nieuwe manier geworden om mooie en spannende reizen te maken. 
Bij de tent ‘zomaar’ twee uur geslapen. De zon schijnt nu volop en het voelt behaaglijk. 
Sjoerd opgehaald en in n stoel gezet, met bier. Hij is ‘af’ maar heeft de top gehaald !  
We genieten bewust nog van deze oude ‘de Waard’ tent . 
In onze tevredenheid wordt er plotseling gebeld door Ivo en door de slechte ontvangst gebrekkig doorgegeven dat Ingrid v Slavuj gisteren zelfmoord heeft gepleegd. Het slaat in als een bom. 
De avond en nacht ermee bezig. Wat is de diepste zin om van het leven te houden ? Ik denk: de verbinding met je dierbaren. 
Wat een eenzaamheid en narigheid spreken er uit zo’n beslissing.